Wampiry – prawda czy mit? - Artykuł

Największą niewiadomą i sekretem jest już od stuleci istnienie wampirów. Fani, lub coraz częściej, fanatycy za wszelką ceną chcą odkryć tajemnicę krwiopijców, jednak prawie zawsze spotyka ich rozczarowanie bądź odrzucenie. Sprawiedliwe? Oczywiście, że nie. I co, jeśli oni mają racje, i ich idole - wampiry, istnieją i co najważniejsze - koegzystują z nami?

Od stuleci ludzie opowiadają historie o wampirach. Dawniej przez różne choroby, których objawy były podobne do cech przypisanych krwiopijcom, coraz więcej społeczeństwa m.in. w Rumuni, zaczynało w nich wierzyć. Chorzy na np. porfirię unikali światła, cierpieli na bezsenność, prowadzili nocny tryb życia oraz często mieli poważnie zniekształcone twarze.

Archeolodzy odkryli już bardzo wiele dowodów na istnienie wampirów. Pochodzą one jednak z minionych stuleci. Najstarsze znaleziono na dawnej trasie wędrówki Celtów. Ekshumując groby ofiar zarazy w Wenecji, naukowcy natknęli się na ciekawy pochówek. Znaleźli szkielet kobiety pochowanej w pewnej odległości od innych. Miała w usta wbity kołek. Według Matteo Borriniego, doktora, który zajął się tą sprawą, ówcześni ludzie uznali kobietę za wampira i sprawcę całej zarazy. Egzorcyzmując ją, użyli kamienia kształtem przypominającym kołek.

W 2008 roku, w Czechach naukowcy odkryli ponad czterotysięczny grób wampira. Według archeologów, sposób pochowania zmarłego, świadczy o tym, iż wierzono, że powstanie on po swojej śmierci. Zwłoki domniemanego „krwiopijcy” obciążono kamieniami, aby zmienić kierunek podróży ducha nieboszczyka.

Nie trzeba jednak szukać daleko. W 2007 roku, na jednym z polskich cmentarzy, natrafiono na ludzkie szczątki noszące ślady praktyk antywampirycznych. Znaleziono grób mężczyzny i kobiety, których odcięte głowy leżały przy nogach.

W obecnych czasach, można stwierdzić, że groza Dzieci Nocy minęła. Jednak czy wszędzie? W jednej ze szkół Bostonu, parunastu uczniów zaczęło twierdzić, że na terenie zabudowań grasują i atakują wampiry. Boston Latin School istnieje od XVII wieku, jest to szkoła, do której chodziło wiele znanych ludzi, dlatego też kwestią ataków zajęła się prasa. Według nieoficjalnych informacji, już troje uczniów zostało pogryzionych przez domniemanych sprawców. Sprawa ta stała się na tyle głośna, że zarząd szkoły zorganizował specjalną konferencje prasową, w której ogłosił, że są to zwyczajne plotki. Jednak policja nie uwierzyła w to. Pojawiła się w szkole i po wnikliwym śledztwie, uznali, że nie doszło do zbrodni na tle wampirzym. Wielu uczniów jednakże wciąż boi się o to, że wampiry zaatakują ich w starych murach szkoły.

22 marca 2001 roku, biegnąca ulicami Berlina Laura E. krzyczała, że jest wampirem i pragnie krwi. Kobieta zaatakowała pielęgniarkę, kelnera i starszego przechodnia. Od wszystkich wzięła chociaż „gryz”. W ciągu zaledwie kilku minut, Laura dokonała trzech wampirzych ataków. Obezwładnioną, przez patrol policyjny, kobietę przewieziono do aresztu pod obserwacje psychiatry.

Nie są to odosobnione przypadki. Na całym świecie obserwuje się działalność wampirów. Niemniej jednak, przez współczesną literaturę, młodzi coraz częściej próbują upodobnić się do słynnych krwiopijców. Specjaliści nie mają wątpliwości, że to zjawisko z roku na rok staje się coraz powszechniejsze. Członkowie subkultury wampirów, podobnie jak ich fantastyczny guru, muszą pić krew by normalnie żyć. Takie zachowania zaczęły być monitorowane przez psychologów i socjologów, kiedy na rynku pojawiły się książki o tej tematyce m.in. Dracula Brama Stokera oraz Wywaid z wampirem Anny Rice. Tu można postawić pytanie: Dlaczego powstał „klub wampira”?  Myśl o tym, że można pokonać śmierć, czaruje umysł, aż po raz kolejny ludzie dają się omamić nadziei, iż mogliby nie poddać się losowi, stając się nieśmiertelnymi wampirami, zyskując życie pośmiertne lub odkrywając naukowe „lekarstwo" na śmierć.

To czy wampiry istnieją, czy nie, pozostaje niestety kwestią nierozstrzygniętą. Nikt do końca nie wie jaka jest prawda (oczywiście mamy nadzieję, że jednak jest ☺). Przy tempie rozwijającej się „wampiromani” wśród młodzieży, za kilkanaście lat, kiedy wszędzie będzie się aż roić od przebierańców, może się okazać, że prawdziwi krwiopijcy wyszli z trumien i żyją wśród nas. (Tak!)